Erfpacht

Bij stedelijke erfpacht blijft de grond onder de woningen of bedrijven in handen van de grondeigenaar (veelal de gemeente), terwijl de opstallen wel verkocht worden. De grondeigenaar is de verpachter. De eigenaar van de opstallen is de pachter. Voor het gebruik van de gronden betaalt de pachter een bepaald bedrag over een bepaalde tijd, het erfpachtcanon. Erfpacht is een hybride tussen kopen en huren, de grond wordt gehuurd, de opstallen gekocht.

Erfpacht biedt kansen voor duurzame ontwikkeling. De inkomsten die de gemeente binnenkrijgt dankzij de canon kunnen worden gebruikt voor beheer en onderhoud van de woonwijk of het bedrijventerrein. Ook kan het aangewend worden voor bovenwijkse voorzieningen. Wil erfpacht voldoende draagvlak krijgen is het wel nodig dat pachters niet evenredig meer betalen voor voorzieningen dan eigenaren van woning met gronden in hetzelfde gebied.

Door de erfpacht, die van kracht is op een kavel, is er een blijvende verbintenis tussen de gemeenten en de eigenaar van de opstallen. Erfpacht biedt de verpachter de mogelijkheid aanvullende eisen te stellen en kansen te bieden buiten het bestemmingsplan om. Dit omdat het een zakelijke overeenkomst is (privaatrechtelijk) en geen publiek rechtelijke overeenkomst. Er kan zodoende korting geboden worden voor starters op het canon. Of korting voor gebruikers die ambities realiseren op het gebied van duurzame ontwikkeling. Aanvullende eisen kunnen bijvoorbeeld betrekking hebben op het gebruik van de gronden en de bebouwing er van.

De pachtovereenkomst rust op het perceel niet op de persoon. Een faillissement, het overlijden of verhuizen van de eigenaar van de opstallen heeft zodoende geen invloed op het erfpachtcontract.